Alleen hij zei dat hij van haar hield. Schuif in deze zin van Wim Daniëls het woordje ’alleen’ telkens één plekje op in de zin – en kijk wat er gebeurt.
Ik vond dit gegeven zó boeiend, dat ik heb onderzocht of dezelfde verschuiving met shots in een film te realiseren zou zijn. Kun je één shot in een beeldenreeks steeds één plek opschuiven zodat er bij elke verschuiving een nieuw verhaal ontstaat? Het leverde deze essay-achtige film op van zo’n anderhalf uur.
Dat dat schuiven in film niet gemakkelijk is krijg je uitgebreid te zien, maar ook wat het allemaal voor boeiende ontdekkingen oplevert. Het doel en de reis, zeg maar. Een college over montage ofwel volgorde in film.
Voor the making of: klik hier

Er valt iets te vieren! Het Uur van de Wolf bestaat 25 jaar. Maar voor mij was het dubbel feest. Aan filmmakers werd gevraagd om te stemmen uit op de voor hun beste documentaire uit die 25 jaar. Ik ben trots op de 4e plek die De Zee die Denkt wist te behalen.
Dus naast de studenten is iedereen welkom! I.v.m het beperkte aanbod vrije plaatsen dien je je wel even op te geven via 






