In de meermalen bekroonde film de zee die denkt speelt regisseur Gert de Graaff in op de ervaringen die de kijker heeft tijdens het kijken. De film handelt over de illusies van het zien en de illusies van het zijn. Sommige scènes bevatten vervreemdende perspectiefgrapjes die de natuurwetten tarten. De kijker tuint er steeds weer in, hij wordt bedrogen en belazerd. Waar kijkt hij naar? Is het fictie? Of is het echt? En wat is dat dan: ‘echt’?

Filmmontage kan de toeschouwer op duizelingwekkend veel manieren op het verkeerde been zetten. Niet alleen optische illusies laten je iets anders zien en denken dan wat er is, montage doet dat op een nog veel sterkere, subtieler manier. Wie al dacht goed te kunnen kijken, komt bedrogen uit.

Aan de hand van vele aansprekende voorbeelden – zwoel uit zijn eigen film als uit talloze andere films- geeft de regisseur een kijkje achter de schermen. Met een interactieve presentatie zet hij het publiek regelmatig op het verkeerde been.

Heb je een vraag hierover? Klik hier